Tijdens onze vakantie ging ik de hond rond 8 uur uitlaten. Ik weet dat dit een belachelijk vroeg tijdstip is, maar dat vind ik heerlijk. Iedereen in diepe rust, de omgeving nog voor jezelf en de zon langzaam de dag zien beginnen.
Maar toen spotte ik ze…..een vader, moeder en twee kinderen in alle vroegte op het strand. Bepakt met emmers, scheppen en een tas met zoethoudertjes. Klaar voor de dag die voor ze ligt. De kinderen stonden al helemaal aan, ze rende naar het strandje, terwijl vader en moeder er achter aan sjokte.
Wij hebben dat ook jaren lang gehad. Kinderen die om 6 uur helemaal klaar waren om niks te missen van de dag. Wij zaten op zondagochtend, om beurten, ook om half 7 beneden. Stelde het ontbijt nog even uit, maar om half negen waren wij kant en klaar.
Wachtend tot tien uur om dan op de koffie te mogen bij opa en oma. Daar waren we aan toe, we hadden er tenslotte al een “dag” op zitten.
Daar moest ik aan denken toen ik die vader en moeder daar al zo vroeg met hun kroost zag rondscharrelen.
Het leek voor mij alweer eeuwen geleden.
Nu slapen onze jongens voortaan ook wat langer en als ze vroeg wakker zijn hebben ze ons niet direct nodig en vermaken ze zichzelf wel even.
Bij ons ontstaat langzamerhand een ander “probleem”. Lagen de kinderen vorig jaar vakantie nog rond tien uur ’s avonds uiterlijk in bed, is dat nu voor de oudste echt BELACHELIJK vroeg!
Het is vakantie en dan mag je laat naar bed, ik slaap nu toch uit, is het verweer!
Dus zit oudste gezellig tussen ons in, heel gezellig,maar ik mis ook het samen zijn met de vader om de dag door te spreken.
Even bedenken hoe we dit gaan oplossen…hihihi!