Mijn weken vliegen voorbij, soms denk ik ook wel eens wat heb ik nu eigenlijk afgelopen week allemaal gedaan!
Op maandagochtend ga ik vaak zelf sporten, heerlijk aan het begin van de week. Vol energie kom ik thuis en ga dan poetsen. De hele beneden verdieping aan kant. Daarna alvast eten koken of voorbereiden voor de dagen dat ik buitenhuis werk. De hond uitlaten en de was doen, ophangen, weer afhalen en opvouwen. Noodzakelijke telefoontjes plegen en mailtjes beantwoorden.
Zo kon het zomaar gebeuren dat ik tegen de tijd dat jongste uit school kwam ik nog in mijn sportkleding zat aan een kopje thee. Poeh poeh zei ik; ik zit net, nog geen tijd gehad om me om te kleden”.
En toen sprak jongste de magische woorden:
“HOEZO, WAT DOE JE DAN DE HELE DAG”?
Ok…dat was even schrikken, de kinderen hebben waarschijnlijk geen idee waar ik de hele dag druk mee ben. De was komt vanzelf in de kast, het eten staat zomaar ineens op tafel en de hondenharen zuigt de hond zelf op…Tsja.
Als ik buitenshuis werk dan is het wel duidelijk dat ik iets doe, maar thuis is dat een heel ander verhaal dus.
Nu kan ik wel zeggen dat ik alles heb laten liggen zodat ze zelf kunnen zien wat ik allemaal doe, maar dan zit ik ook in de rommel en honger omdat er geen eten gekookt is.
Ik zucht maar eens diep en vertel hem wat ik allemaal gedaan heb in de tijd dat hij op school zat in de hoop op een gemeende waardering of iets in die trant, maar het blijft bij een: “OH”….dat was alles!
Toen ging hij buiten spelen.