De laatste schoolweken zijn aangebroken, niks is zoals het andere jaren gaat; een laatste toets week, rapport gesprek, boeken inleveren en een laatste gezellig samen zijn met je klas en mentor.
Onze jongste zit in groep 8 en keek vanaf groep 7 al uit naar het magische jaar…groep 8! Met alle dingen die alleen een groep achter mag doen; carnavalsoptocht met zijn allen, oefenen voor de musical en dat je dan minder hoefde te werken, de voorstelling aan je ouders laten zien en natuurlijk het schoolkamp. Ondanks dat school hun best doen om er een mooie afsluiting van te maken voelt het gek. Een raar afscheid van de basisschooltijd.
Na de zomervakantie start onze jongste op de middelbare school; hoe zal deze start zijn zolang het virus nog rond zwermt? De kennismaking met je nieuwe klas is zo belangrijk, maar ook hier zal een oplossing voor gevonden worden.
Want daar zijn we met zijn allen toch wel goed in geworden, in oplossingen denken en uit je comfort zone komen. Ook ik moest in de begeleiding aan huis ineens op een andere manier zorg bieden als dat ik deed. Dit was aanpassen voor de zorgkinderen, hun ouders en voor mijn gezin. Maar heel knap hoe ieder flexibel meedacht en mee bewoog.
Wat ik geleerd heb is dat leerkracht zijn niet mijn roeping is, daar wordt niemand blij van, tenminste niet mijn oudste. Als een havik hield ik thuis in de gaten of het huiswerk gemaakt werd. Maar ik heb tijdens deze periode ook gemerkt dat mijn kinderen het hoofd kunnen bieden aan onverwachte gebeurtenissen en daar het beste van hebben gemaakt.
Dit maakt mij een zeer trotste moeder!